Marta Kosecka

adwokat

Prowadzę Kancelarię Adwokacką w Gdyni. Na co dzień doradzam przedsiębiorcom w zakresie szeroko pojętego prawa gospodarczego i handlowego, a także prawa pracy. Posiadam bogate doświadczenie w obsłudze podmiotów gospodarczych.
[Więcej >>>]

Współpraca Wzory i porady

Mam ważne orzeczenie do celów sanitarno-epidemiologicznych. Kiedy następne badanie?

Marta Kosecka14 lipca 201712 komentarzy

Wracamy dzisiaj do Waszego ulubionego tematu 🙂

Oczywiście, że mam na myśli obowiązkowe badania sanitarno-epidemiologiczne stanowiące podstawę do wydania orzeczenia o braku przeciwwskazań do pracy w gastronomii – choć wiele osób nadal uważa, że wystarczy im książeczka sanepidowska – nad czym niezmiennie ubolewam 😉

Wpis na temat mitu związanego z potrzebą posiadania przez pracownika książeczki sanepidowskiej nadal bije rekordy popularności na blogu, ale jest to temat dużo szerszy niż tylko potrzeba obalenia jednego mitu.

Poruszę zatem dziś temat terminu ważności wydanego orzeczenia.

Przeglądając fora i inne strony związane z gastronomią zauważyłam, że z odpowiedzią na te pytania jest duży kłopot. Wiele osób sądzi, iż obowiązujące przepisy prawa ustalają sztywne ramy ważności czasowej wydanego przez lekarza orzeczenia, np. spotkałam się ze stwierdzeniem, że badania obowiązkowo trzeba robić co 2 lata..

A tak nie jest, choć teoretycznie miało tak być.

Pamiętasz jak we wpisie dotyczącym książeczki sanepidowskiej pisałam, że od 2012 roku czekamy na wydanie nowego rozporządzenia Ministra Zdrowia w przedmiocie obowiązkowych badań sanitarno-epidemiologicznych? Mimo, iż wpis był z marca – dalej czekamy i pewnie długo jeszcze poczekamy..

To w tym właśnie rozporządzeniu ustawodawca miał określić termin ważności wydanego orzeczenia.

Ponieważ jednak rozporządzenia brakuje, obecnie uznaje się, że o tym jak długo ważne będzie orzeczenie i kiedy trzeba będzie powtórzyć badania zdecyduje sam lekarz. Oczywiście w oparciu o posiadaną wiedzę medyczną oraz po uzyskaniu od pracownika informacji o rodzaju wykonywanej pracy i miejscu jej świadczenia.

No dobrze, ale zapytasz mnie co  w sytuacji, w której przykładowo kelnerka przebywała na macierzyńskim lub też kucharz złamał nogę i nie było go w pracy przez kilka miesięcy, czy takie osoby po powrocie do pracy muszą ponownie wykonać badania?

Nie. Jeżeli, z poprzednio wydanego orzeczenia wynika, że termin wykonania kolejnych badań jeszcze nie nadszedł, możesz spokojnie przywrócić swoich pracowników do pracy.

Potrzeba wykonania ponownych badań przed czasem może pojawić się jednak w sytuacji, w której pojawi się obawa, że dany pracownik mógł się zarazić jakąś chorobą, na przykład w wyniku kontaktu z osobami zakażonymi.

Taka potrzeba pojawia się również przy przyjmowaniu nowego pracownika.

Co ważne, musisz pamiętać, że obowiązek wydania skierowania na badania oraz koszt takiego badania obciąża Ciebie jako pracodawcę bądź zlecającego.

PS. W oddali już migocze nam Półwysep.. miłego weekendowania! 🙂

Jeżeli chcesz skorzystać z pomocy prawnej, zapraszam Cię do kontaktu:

tel.: 507 025 782e-mail: kontakt@adwokatkosecka.pl

AleBrowar zaprasza i otwiera przed nami swoje drzwi [FOTORELACJA]

Marta Kosecka10 lipca 2017Komentarze (1)

Mam dzisiaj dla Was prawdziwą gratkę!

Pamiętasz, jak wspominałam Ci, że razem z moim mężem jesteśmy wielkimi fanami piwa rzemieślniczego oraz warzymy własne, domowe piwo?

Picie piwa w Polsce, dla wielu osób już dawno przestało kojarzyć się z koncernowymi lagerami, a ludzie szukają w piwie coraz to nowych smaków. Piwo z kokosem, orzechami, a nawet kiszonym ogórkiem, piwa z truskawkami, malinami czy wiśnią, lekkie pszeniczne czy mocniej alkoholowe portery – a wszystko to warzone rzemieślniczym sposobem, na polskich, amerykańskich czy nowozelandzkich chmielach. Zapewniam Cię, że przygoda z piwowarstwem rzemieślniczym to prawdziwa kopalnia smaków i aromatów 🙂

Dlatego też chciałabym zabrać Cię choć na chwilę do tego magicznego świata. A że  nadarzyła się nam wczoraj okazja do zwiedzenia browaru w Lęborku, należącego do AleBrowaru, jednego z prekursorów idei warzenia piwa rzemieślniczego w Polsce, postanowiłam oprowadzić Was dzisiaj wirtualnie po browarze oraz opowiedzieć co nieco o procesie powstawania piwa.

Wycieczka rozpoczęła się nietypowo bo z Gdyni do Lęborka przemieszczaliśmy się starym, poczciwym Ikarusem, który jak żywo wyglądał jak wyjęty z poprzedniej epoki. Nie wierzycie? To popatrzcie 🙂

Samo zwiedzanie browaru rozpoczęliśmy zaś od miejsca składowania i śrutowania (mielenie, rozdrabnianie) słodu. To tutaj startuje faktycznie proces warzenia piwa i ustala się jego ostateczną recepturę.

Stąd śruta jest bezpośrednio transportowana do kotła zaciernego, gdzie zaciera się słód. Zazwyczaj trwa to około godziny, w zależności od stylu piwa, które chcemy uwarzyć. Następnie zawartość kotła zaciernego trafia do kotła filtracyjnego. Tu następuje oddzielenie brzeczki od słodu za pomocą gorącej wody. Tak przygotowany filtrat trafia do kolejnego z kotłów, tym  razem kotła warzelnego, gdzie następuje gotowanie brzeczki, czyli to co w potocznym języku nazywamy warzeniem piwa. Na tym etapie dodaje się chmiel oraz inne przyprawy (oczywiście w zależności od stylu piwa). Ugotowana brzeczka trafia następnie do whirpool’a, który ma za zadanie oddzielić elementy stałe (chmiel i osady białkowe) od brzeczki.

Na dwóch powyższych zdjęciach widać czteronaczyniową warzelnię (kadź zacierna, kadź filtracyjna, kadź warzelnicza oraz whirpool), na którą wchodzi się po schodkach. Zastanawiasz się po co? A no po to, że każde naczynie ma z góry pokrywę, którą piwowarzy mogą otworzyć, aby kontrolować proces warzenia piwa czy też dodawać jakieś składniki – zazwyczaj chmiel.

No dobrze, mam nadzieję, że na tyle Cię już zaciekawiłam, że z niecierpliwością czekasz, aby przeczytać co dzieje się dalej 🙂

Otrzymaliśmy póki co gorącą brzeczkę. Żeby rozpoczął się proces fermentacji, należy do chłodnej brzeczki dodać drożdże. W tym celu gorąca brzeczka trafia do płytowego wymiennika ciepła, który w krótkim czasie schładza brzeczkę do około 20 stopni Celsjusza, a następnie bezpośrednio do tanków fermentacyjnych.

Wtedy dodajemy drożdże i zaczyna się proces fermentacji, w którym drożdże przerabiają cukry na alkohol.

Fermentacja dzieli się na dwie fazy: burzliwą i cichą. Proces fermentacji burzliwej trwa tydzień. W tym czasie drożdże pracują intensywnie i wytwarza się piana. Natomiast w fazie fermentacji cichej młode piwo leżakuje bez drożdży i nabiera ostatecznego smaku.

Na zdjęciu powyżej widać całą alejkę tanków fermentacyjnych w AleBrowarze.

Tym sposobem po około czterech tygodniach od dnia warzenia mamy gotowy produkt, który nadaje się do zabutelkowania lub wlania w kegi.

Choć nie.. jeszcze nie..

Do zbiornika, który widzisz obok trafia chmiel, przez który cyrkuluje piwo przed rozlewem. Nadaje to piwu intensywnego aromatu chmielowego, którego brakuje w piwach koncernowych.

Po prawej widzimy za to już linię do rozlewania piwa. Kolejne etapy rozlewania piwa składają się z etykietowania, rozlewu i kapslowania.

Teraz to już naprawdę koniec 🙂

Zabutelkowane piwo trafia do sklepów, zaś kegi do pubów zwanych multitapami czy też wielkokranami. Największy polski multitap, warszawski Piw Paw oferuje aktualnie 95 różnych piw.

Na zdjęciu obok widzimy również beczki po chardonnay, w których leżakuje barley wine. Takie przechowywanie piwa nadaje mu niepowtarzalnego aromatu alkoholu, który pierwotnie się w nich znajdował.

Musisz jednak wiedzieć, że poza aromatem, leżakowanie w beczkach często nadaje im również obłędnie wysoką cenę 😉

I na koniec mam jeszcze dla Was pamiątkowe zdjęcie z jednym ze współwłaścicieli AleBrowaru, Michałem Saksem oraz widok mojego męża degustującego piwa rozlane prosto z tanków fermentacyjnych.

Aha i najważniejsze – uwierzcie, że cały proces produkcji można wykonać samodzielnie w domu. Trzeba oczywiście posiadać jakiś tam podstawowy sprzęt piwowara, ale z całą pewnością można.

Mam nadzieję, że dzisiejszy wpis okazał się dla Was ciekawy, a przede wszystkim zrozumiały. Starałam się, aby proces warzenia piwa przedstawić Wam w prosty i czytelny sposób. Czy mi się to udało, ocenicie sami.

Jeżeli macie jakieś „piwne pytania” z przyjemnością na nie odpowiem.

PS. Chciałabym gorąco podziękować mojemu mężowi za nieocenioną pomoc przy redagowaniu tego wpisu. Nadawane przeze mnie nazwy poszczególnym sprzętom do warzenia piwa nie zawsze mają wiele wspólnego z rzeczywistością. To co ja nazwałam chmielarką, podobno chmielarką nie jest, choć zupełnie nie rozumiem dlaczego by nie używać takiej nazwy skoro sama w sobie służy do nachmielania piwa 🙂

Pozdrawiamy i dziękujemy również ekipie AleBrowaru za wspaniałą wczorajszą gościnę! 🙂

Jeżeli chcesz skorzystać z pomocy prawnej, zapraszam Cię do kontaktu:

tel.: 507 025 782e-mail: kontakt@adwokatkosecka.pl

Kogo obowiązuje obniżona 5% stawka podatku VAT?

Marta Kosecka05 lipca 201710 komentarzy

Chciałabym poruszyć dzisiaj temat, który mnie samej wydaje się szalenie ciekawy, mimo iż będzie dotyczył podatków 🙂 Sądząc jednak po popularności wpisu na temat opodatkowania kawy, mam podstawy sądzić, że tematy podatkowe interesują dużą cześć czytelników bloga.

I powiem Ci, że bardzo mnie to cieszy, gdyż pogmatwanie z poplątaniem przepisów podatkowych w gastronomii jest ogromne, a wiedza Internetu na ten temat naprawdę niewielka.

Sprzedaż na wynos, dowóz pizzy pod same drzwi oraz popularny w ostatnich latach catering – jeszcze niedawno opodatkowane były preferencyjną 5%, stawką podatku VAT. Przy klasyfikacji swoich usług jako opodatkowanych 5% lub 8% stawką podatku VAT, lokale gastronomiczne musiały dokonać rozróżnienia czy dokonują dostawy towarów (tak jak przykładowo pizzerie) czy też wykonują usługę gastronomiczną, opodatkowaną wyższą bo 8% stawką podatku VAT.

Kłopotów było z tym co nie miara, bo przyjmowało się, że sytuacja każdego przedsiębiorcy musiała być analizowana indywidualnie, a czasem jeden szczegół decydował o tym, że dana działalność nie była uznawana za dostawę towarów. Niemniej jednak wymienione przeze mnie kategorie podmiotów – food trucki, pizzerie, wszelkie sezonowe budki gastronomiczne oferujące jedzenie na wynos oraz firmy cateringowe wypełniały definicję dostawy towarów oraz korzystały w przeważającej większości z preferencyjnej 5% stawki podatku VAT.

Ich sytuacja prawna diametralnie zmieniła się w ubiegłym roku. Mimo, iż nie zmieniły się przepisy podatkowe w tym zakresie, zmianie uległy zasady opodatkowania podatkiem VAT. Zapytasz jak to możliwe?

Otóż tak to możliwe, że Ministerstwo Finansów niespodziewanie w ubiegłym roku, wbrew dziesiątkom wydanym wcześniej na gruncie obowiązującego prawa podatkowego – polskiego oraz unijnego – interpretacjom indywidualnym, wydało interpretację ogólną z dnia 24 czerwca 2016 roku (znak PT1.050.3.2016.156), wywracającą dotychczasowe zasady opodatkowania do góry nogami.

Dosłownie – do góry nogami, o czym przekonasz się jak doczytasz ten wpis do końca 😉

W świetle zmienionej interpretacji nie ma już znaczenia, czy wykonujesz dostawę towarów czy też usługę gastronomiczną. Kluczowe za to jest zaklasyfikowanie danego towaru lub usługi według PKWiU.

Zgodnie z powyższym, 5% stawka podatku VAT, stanowiąca klasę PKWiU 10.85 obejmuje wyłącznie gotowe posiłki i dania i zgodnie z interpretacją Ministerstwa:

odnosi się do gotowych posiłków i dań i obejmuje produkcję gotowych (tj. przygotowanych, przyprawionych i ugotowanych) posiłków i dań składających się co najmniej z dwóch różnych składników (z wyłączeniem przypraw itp.), mrożonych, w puszkach, słoikach, pakowanych próżniowo lub przy pomocy innych technologii opakowań ze zmodyfikowaną atmosferą, które zwykle są pakowane i etykietowane z przeznaczeniem na sprzedaż.

Tak więc fakt przygotowania przez Ciebie lub też Twoich pracowników choćby burgera, którego Klienci wezmą następnie do ręki i zjedzą idąc, spowoduje, że taka sprzedaż opodatkowana będzie 8% stawką podatku VAT.

Cała działalność usługowa związana z zapewnianiem wyżywienia przeznaczonego do bezpośredniej konsumpcji, została przez Ministerstwo zaklasyfikowana jako działalność usługowa związana z wyżywieniem, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według 8% stawki.

Zgodnie z najnowszymi wytycznymi nie ma zatem znaczenia czy są to restauracje samoobsługowe, oferujące posiłki na wynos, zapewniające miejsce do siedzenia lub też nie. Jedynym decydującym kryterium jest obecnie to, czy serwowane posiłki przeznaczone są do bezpośredniej konsumpcji.

No dobrze, zapytasz mnie zatem – kto w chwili obecnej może z takiej, preferencyjnej 5% stawki skorzystać?

W zasadzie nikt.

Nowe zasady opodatkowania wyłączają z takiej możliwości pizzerie dowożące jedzenie pod sam próg naszego domu, food trucki sprzedające swoje produkty na przeróżnych festiwalach oraz eventach czy też firmy cateringowe dostarczające jedzenie do miejsca naszej pracy.

Ale jest jeszcze jedno pytanie – kto o tych zmianach w opodatkowaniu wie?

Niewiele osób. Widać to chociażby po prześledzeniu informacji, które na ten temat można znaleźć w Internecie. Zapewniam Cię, że na pierwszej stronie w wyszukiwarce pojawiają w zasadzie wyłącznie artykuły sprzed 2, 3 i więcej lat, które tej zmiany nie uwzględniają.

To co jednak jest tutaj najistotniejsze – jak możemy wyczytać z komunikatu Ministerstwa Finansów z dnia 5 czerwca 2017 roku – zaleca się, aby wszyscy restauratorzy przeanalizowali stosowaną stawkę VAT i w przypadku uznania, że dotychczas stosowana stawka jest nieprawidłowa, prawidłowo rozliczyli VAT i złożyli korektę deklaracji.

W przeciwnym bowiem wypadku – Ministerstwo informuje, że organy podatkowe będą na bieżąco weryfikować, a uzasadnionych przypadkach podejmować działania kontrolne w zakresie prawidłowości stosowanej stawki podatku VAT przy sprzedaży posiłków i dań gotowych przez placówki gastronomiczne.

Oprócz zeszłorocznej interpretacji ogólnej, pojawił się bowiem i nowy komunikat Ministerstwa Finansów z czerwca tego roku, przypominający o prawidłowej stawce podatku VAT w gastronomii.

Postanowiłam zatem nie tyle przypomnieć Ci o tym, ile przestrzec przez zmianą interpretacji obowiązujących przepisów i uchronić przed niemiłym zaskoczeniem w przypadku ewentualnej kontroli.

PS. Chciałam dodać zdjęcie paragonu obrazującego naliczoną stawkę VAT, ale doszłam do wniosku, że zdjęcie z pięknej Norwegii będzie zdecydowanie milsze dla oka 😉

Jeżeli chcesz skorzystać z pomocy prawnej, zapraszam Cię do kontaktu:

tel.: 507 025 782e-mail: kontakt@adwokatkosecka.pl

Alkoholowy szantaż spółdzielni i wspólnot mieszkaniowych

Marta Kosecka28 czerwca 2017Komentarze (1)

Dzisiejszy wpis był planowany, ale ustawiony w dłuuuuugiej kolejce tematów do poruszenia na blogu. Do przeszeregowania go na górę tej kolejki zachęciła mnie sytuacja wprost z mojego ogródka, a dokładniej rzecz ujmując – osiedla lub dzielni – jak mawia mój kolega mieszkający dwa bloki dalej 😉

Więc było tak. Kilka dni temu na naszym osiedlu zapanował niemały popłoch. Raptem okazało się, że w osiedlowej Żabce wymiotło cały alkohol. Dosłownie. Cały. Nie to, że nie było wódki czy wina. Nie było ani jednej butelki czy też puszki piwa. Po gorącym, upalnym dniu spragnieni mieszkańcy kolejkami jak za czasów PRL-ów ustawiali się przed pustymi lodówkami, które jeszcze przed paroma dniami po brzegi wypełnione były piwem.

Pierwsza myśl? Sklep ma się ku likwidacji. Ale nie, to chyba niemożliwe. Wszystkie pozostałe półki są pełne przeróżnych artykułów, tylko te, na których był ustawiony alkohol świecą pustkami.

Druga myśl – zezwolenie na sprzedaż alkoholu – tak, tak zezwolenie 😉 Ktoś tu spóźnił się ze złożeniem wniosku o przedłużenie/wydanie nowego zezwolenia na sprzedaż alkoholu – to jest bardzo ciekawy temat i z pewnością niedługo go dla Was tutaj opiszę, ale jak się okazało jeszcze nie dzisiaj 😉 – albo.. no właśnie!

Wiedziona ciekawością – postanowiłam zapytać ekspedientki.

Zgodnie z tym co podejrzewałam, sklep nie uzyskał przedłużenia zezwolenia na sprzedaż alkoholu, gdyż swój sprzeciw wyraziła wspólnota mieszkaniowa.

Powiesz OK, ale to dotyczy sklepu spożywczego, sprzedającego piwo, nie mnie. Choć co poniektórzy z Was pewnie już mieli okazję się przekonać, o czym będzie dalsza część postu. Alkoholowy szantaż spółdzielni czy też wspólnot mieszkaniowych to bowiem nie tylko zmora sklepów spożywczych, ale również restauracji, kawiarni czy pubów.

Otóż do wniosku o wydanie lub przedłużenie zezwolenia na sprzedaż alkoholu, jeżeli punkt sprzedaży alkoholu zlokalizowany jest w wielorodzinnym budynku mieszkalnym, konieczne jest przedstawienie jako załącznika zgody właściciela, użytkownika, zarządcy lub administratora budynku i to nawet wtedy i mimo tego, że działalność taka nie ingeruje w nieruchomość wspólną.

Formalnie więc do składanego wniosku wystarczy dołączyć zgodę udzieloną przez jeden z podmiotów wymienionych w zdaniu poprzednim. Organ co do zasady nie bada, czy ten, który takiej pisemnej zgody udzielił, faktycznie miał do tego umocowanie.

Problem jednak w tym, że w zależności od tego czy będziemy mieli do czynienia z mieszkaniami spółdzielczymi, mieszkaniami komunalnymi, budynkami stanowiącymi współwłasność czy też mieszkaniami tworzącymi wspólnotę mieszkaniową, odmienny będzie tryb podejmowania decyzji większości w przedmiocie uzyskania zgody na staranie się o wydanie zezwolenia na sprzedaż alkoholu.

Trzeba przy tym zaznaczyć, iż sądy konsekwentnie stoją na stanowisku, iż wyrażenie zgody na sprzedaż alkoholu w budynku wielorodzinnym przekracza zakres zwykłego zarządu nieruchomością – i jako takie nie mieści się w pojęciu bieżącego zarządzania nieruchomością.

Jakie to jednak ma przełożenie na procedurę uzyskania zgody, której potrzebujesz?

Już Ci tłumaczę.

Jeżeli bowiem mamy do czynienia z tzw. małą wspólnotą mieszkaniową (do siedmiu lokali), zgoda musi być udzielona przez wszystkich właścicieli. Chyba nie muszę dodawać czy trudno czy też łatwo jest znaleźć jednego, który będzie przeciw 😉

Trochę łatwiej może być w tzw. dużej wspólnocie mieszkaniowej (a więc powyżej 7 lokali). Tu zgody udziela zarząd, a jej udzielenie powinno być poparte uzyskaniem zgody większości, a więc stosowną uchwałą właścicieli lokali. Zawsze już jednak los Twojej restauracji nie leży w rękach jednej osoby.

A już najlepiej jest w przypadku spółdzielni mieszkaniowych. Tu wystarczająca jest zgoda samego zarządu spółdzielni. Wydaje się to racjonalne, trudno bowiem wyobrazić sobie w spółdzielniach, do których nieraz należy cała dzielnica dużego miasta, zbieranie podpisów pod uchwałą dotyczącą lokalu użytkowego znajdującego się w bloku oddalonym o kilka kilometrów od naszego lokalu gastronomicznego.

No dobrze, a Warszawa, a Gdańsk i inne miasta w Polsce? Znajduje się tam wiele kamienic, które do dziś nie mają uregulowanego stanu prawnego. Właścicieli brak, a budynki takie zarządzane są przez gminy. W takim wypadku, gdy właściciel zgody udzielić nie może, podmiotem w pełni uprawnionym do wyrażenia zgody na sprzedaż alkoholu staje się właśnie zarządca.

Wiesz już kto może Ci udzielić zgody na sprzedaż alkoholu. Ale co w przypadku, gdy złożenie wniosku spowoduje powstanie konfliktu? To znaczy albo uzyskasz zgodę a jeden z właścicieli będzie przeciw sprzedaży alkoholu bądź też w przypadku, kiedy taka zgoda nie zostanie Ci udzielona.

Co ważne, Ty jako starający się o uzyskanie zgody na sprzedaż alkoholu możesz zaskarżyć zarówno uchwałę podjętą, jak i tę niepodjętą, przykładowo z powodu nieuzyskania większości głosów.

Jednak zarówno Ty, jak i mieszkaniec nie zgadzający się na sprzedaż alkoholu w budynku, w którym mieszka, możecie szukać sprawiedliwości na drodze sądowej.

I bardzo wiele takich postępowań sądowych się w Polsce toczy.. W takim procesie każda ze stron próbuje przekonać Sąd do tego, że ma rację. A argumentów może być tu tyle, ilu jest restauratorów i właścicieli razem wziętych 🙂

Każda taka sprawa jest inna, każdy stan faktyczny trochę się różni i daje pole do uzasadniania swoich racji. Równocześnie każdy jednak dobrze wie, że najlepiej takiego postępowania w ogóle unikać, a ze wspólnotą mieszkaniową i zarządem spółdzielni powinno się próbować dobrze żyć 🙂

Jeżeli chcesz skorzystać z pomocy prawnej, zapraszam Cię do kontaktu:

tel.: 507 025 782e-mail: kontakt@adwokatkosecka.pl

Zeszyty restauratora i kontrola diety pudełkowej.

Marta Kosecka22 czerwca 2017Komentarze (0)

Obiecywałam w ostatnim poście, że jeszcze przed wakacjami będę miała dla Ciebie drugi temat „szkolny”.

Ot i on. Zeszyty restauratora. Musisz je mieć niezależnie od tego czy prowadzisz małą czy dużą gastronomię.

Czym są? Do czego będą Ci potrzebne? I jak mają się do odbioru i kontroli Sanepidu?

Zeszyty restauratora to nic innego jak specjalne zeszyty do monitorowania:

  • dostaw,
  • temperatury w lodówkach i zamrażarkach, oraz
  • mycia i dezynfekcji podłóg i urządzeń.

Ich posiadanie, prawidłowe uzupełnienie, a wreszcie okazanie jest niezbędne do uzyskania odbioru, a już w trakcie prowadzenia działalności również do kontroli Twojej restauracji przez Sanepid.

W zeszycie do monitorowania dostaw należy więc odnotować każdą dostawę, którą przyjmujesz w swojej restauracji. Musisz w nim zapisać nazwę produktu, datę dostawy, temperaturę w trakcie dostawy, a także numer faktury. Niezbędny będzie również podpis odbierającego towar.

W zeszycie do monitorowania temperatury w lodówkach i zamrażarkach koniecznie musisz zanotować.. panującą w nich temperaturę 🙂 Pomiary muszą być wykonywane dwa razy dziennie, za pomocą specjalistycznych termometrów (zapisz datę ich wzorcowania i co ważniejsze – datę ważności wzorcowania), które na stałe muszą być umieszczone w tych urządzeniach. Pod każdym wpisem powinien się również pojawić podpis osoby odpowiedzialnej za ten konkretny pomiar.

Zapytasz się mnie czy te termometry musisz mieć również w lodówkach, gdzie trzymasz napoje lub alkohol? Nie, obowiązek pomiaru temperatury w lodówkach i zamrażarkach dotyczy tylko miejsc, w których przechowujesz takie produkty, które wymagają chłodzenia do tego, aby się nie zepsuły. Sanepid nie będzie sprawdzał czy podajesz gościom schłodzone czy ciepłe napoje.

Zeszyt do monitorowania mycia i dezynfekcji podłóg i urządzeń to zaś nic innego jak dziennik czystości restauracji. Ujmujesz w nim codzienne mycie podłóg, blatów, lodówek i innych urządzeń. Pamiętaj, że w zeszycie musi być również wzmianka o dokonaniu cotygodniowej dezynfekcji. Wpisać należy również rodzaj używanych detergentów, te zaś muszą być zatwierdzone – posiadać certyfikat Sanepidu. No i wiadomo, przydałoby się również imię i nazwisko osoby sprzątającej 😉

Prowadzenie wszystkich trzech zeszytów łączy się w logiczną całość i ma jeden wspólny cel – zapobieganie zepsuciu żywności, pojawieniu się bakterii, a w konsekwencji możliwie jak największe zminimalizowanie ryzyka zatrucia pokarmowego. Wyczytałam gdzieś, że wszystkie trzy razem tworzą swoisty „łańcuch higieniczny” i w pełni się z tym zgadzam.

Jego początek to bowiem kontrola produktu, który odbieramy – dlatego niezwykle ważne jest, aby ewidencjonować daty towarów, ale także temperaturę, którą następnie regularnie monitorujemy już u siebie w restauracji. Zarówno stary produkt, jak i taki który jest przechowywany w niewłaściwej temperaturze to prawdziwe zagrożenie dla zdrowia naszych gości. Dopełnieniem tego jest kontakt takiego produktu z utrzymaną w niewłaściwej czystości kuchnią.. Brudne blaty, lodówki pełne śladów żywności, która była w nich przechowywana kilka tygodni temu, a w końcu resztki jedzenia pozostające na różnych urządzeniach kuchennych takich jak grille, patelnie czy blendery, o brudnych garnkach już nie wspominając. Dlatego tak ważny jest również trzeci z zeszytów – a więc ten do monitorowania czystości naszej kuchni.

Dlatego też pomyślałam, że połączę wpis o zeszytach restauratora z odniesieniem do głośnych ostatnio przypadków kontroli Sanepidu wśród przedsiębiorstw zajmujących się cateringiem dietetycznym czy też prościej mówiąc.. znaną wszystkim dietą pudełkową.

W samym tylko województwie mazowieckim 20 na 45 skontrolowanych kuchni spotkało się z poważnymi zastrzeżeniami Sanepidu. Jakie pojawiały się najczęściej?

  • jedzenie przygotowywano z przeterminowanych składników, często niewiadomego pochodzenia – patrz: zeszyt do monitorowania dostaw;
  • w wielu miejscach nie było odpowiednich lodówek i chłodni – patrz: zeszyt do monitorowania temperatury lodówek i zamrażarek;
  • brudne podłogi, blaty, sprzęt kuchenny i naczynia – patrz: zeszyt do monitorowania mycia i dezynfekcji podłóg i urządzeń;
  • dające się zauważyć przez kontrolujących robactwo panoszące się po kuchni – patrz: umowa DDD.

Ehh.. dla zwykłej poprawności faktograficznej zdradzę Ci również, że w większości przypadków brakowało oczywiście jakiejkolwiek informacji o alergenach.. co martwi tym bardziej, iż wydawało się, że temat ten jest teraz tak modny i popularny, że dostawcy diet – podobno odchudzających i zdrowych – będą na tym punkcie szczególnie wyczuleni! 🙁

Zeszyty do monitowania, co pokazują powyższe przykłady zaniedbań gastronomicznych, są bardzo blisko związane także z umową DDD, o której pisałam w jednym z pierwszych postów. Temat ten okazał się bardzo popularny wśród czytelników bloga, mam więc cichą nadzieję, że i w tym wypadku będzie podobnie 🙂

Jeżeli chcesz skorzystać z pomocy prawnej, zapraszam Cię do kontaktu:

tel.: 507 025 782e-mail: kontakt@adwokatkosecka.pl

← Poprzednie wpisy

Następne wpisy →