Z czego powinno się składać dobre menu Twojej restauracji? Czy wystarczą tylko dobre dania, kuszące zdjęcia i finezyjne opisy potraw? A może potrzeba czegoś więcej?
Może, aby menu było dobre oprócz tych 3 niewątpliwie bardzo ważnych elementów musi się w nim znaleźć jeszcze kilka innych. Elementy te spowodują, iż menu nie tylko będzie cieszyć oko Twoich Gości i zachęcać do spróbowania dań oferowanych przez Twoją restaurację, ale będzie także dla nich pożyteczne, a dla Ciebie będzie również miało walor ochronny.
Jednocześnie takie menu zgodne będzie z wszelkimi wymogami prawnymi. Zaś dla Twoich Gości będzie miało dużą – i na pewno przez nich docenianą – rolę informacyjną.
Jakie są zatem składniki na dobre menu Twojej restauracji? Już podaję 🙂
Obowiązkowe składniki menu
O tych składnikach w większości pisałam na blogu już dawno. Są to elementy, które powinny być zamieszczone w menu obowiązkowo.
Od czasu opublikowania przeze mnie poprzednich wpisów nic się w zasadzie w tej materii nie zmieniło więc pozwól, że odeślę Cię do tamtych wpisów. A są to wpisy dotyczące obowiązku wskazywania w menu:
- składu potraw -> link,
- wykazu alergenów -> link,
- gramatury potraw -> link.
W tym miejscu chciałabym poczynić jedynie dwie uwagi.
Gramatura potraw raz jeszcze..
Pierwsza, dotyczy obowiązku podawania gramatury potraw.
Tak, wiem, że zdania co do tego czy podawanie gramatury potraw jest obowiązkowe są podzielone. Są prawnicy, którzy uważają, że wystarczy jak wskażesz w menu, że widoczna tam cena dotyczy 1 kotleta czy 1 talerza zupy.
Swoje zdanie wywodzą z tego, że zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 10 czerwca 2002 roku w sprawie szczegółowych zasad uwidaczniania cen towarów i usług oraz sposobu oznaczania ceną towarów przeznaczonych do sprzedaży:
Cennik powinien zawierać aktualne informacje dodatkowe umożliwiające łatwą identyfikację ceny z towarem, w szczególności: (…) określenie ilości nominalnej potrawy lub wyrobu, wyrażonej w legalnej jednostce miary zawartej w jednej porcji, w tym zwłaszcza ilości głównego składnika (mięsa, drobiu, ryb), dodatków uzupełniających (przystawek, deserów) i napojów.
To rozporządzenie, począwszy od 1 stycznia 2016 roku zostało zastąpione rozporządzeniem Ministerstwa Rozwoju z dnia 9 grudnia 2015 roku w sprawie uwidaczniania cen towarów i usług, zgodnie z którym:
Cennik zawiera także aktualne informacje umożliwiające konsumentom identyfikację ceny z potrawą lub wyrobem, w szczególności: (…) określenie ilości potrawy lub wyrobu, do których się odnosi.
Zdaniem części prawników samo usunięcie zwrotu „wyrażonej w legalnej jednostce miary” i zastąpienie go zwrotem „określenie ilości potrawy lub wyrobu, do których się odnosi” powoduje zniesienie obowiązku podawania gramatury potraw w menu.
Zdaniem pozostałych, do których i ja się zaliczam, absolutnie tak nie jest. Sama zmiana treści przepisu nie powoduje zniesienia obowiązku podawania gramatury potraw. Użycie sformułowania “określenie ilości potrawy, do której się odnosi” jednoznacznie wynika , że chodzi o podanie gramatury oferowanej potrawy.
Dlaczego?
Słownikowo ilość to wielkość określająca objętość lub masę.
Nie można mylić ilości z liczbą. A poprzez wskazanie, że cena odnosi się do 1 talerza zupy czy 1 kotleta operowalibyśmy właśnie liczbą a nie ilością.
Tyle jeżeli chodzi o wykładnię językową. I na tym mogłabym zakończyć.
Ale.. obowiązek podawania gramatury potraw wynika moim zdaniem również z wykładni funkcjonalnej czy celowościowej wskazanego powyżej przepisu. Chociażby dlatego, że trudno przyjąć aby:
- ustawodawcy chodziło o wskazanie w menu, że za daną cenę oferujemy określoną liczbę kotletów czy talerzy zupy. Jest to po prostu nielogiczne, aby właśnie tego dotyczył ten zapis, bo jest oczywiste, że nikt nie wpisuje w menu, ile kosztują 2 albo 3 talerze zupy, tylko zawsze 1,
- w świetle rozwoju świadomości konsumentów. Gości restauracji, ilości przepisów na ich korzyść, które systematycznie wprowadzane są do naszego porządku prawnego, chroniących ich prawa, pozwalających im na świadome dokonywanie zakupów, przyjęcie założenia, że przepisy z 2002 roku były bardziej prokonsumenckie niż te 2016 roku wydaje się nieprawdopodobne.
Z tych wszystkich powodów, w mojej ocenie, powinniśmy podawać w menu gramaturę poszczególnych potraw.
Wiem, że w zasadzie już o tym pisałam, w osobnym wpisie i komentarzach do niego. Niemniej jednak z uwagi na ilość kontrowersji (czy wiesz, że wpis dotyczący gramatury potraw jest najpopularniejszym wpisem na blogu? 🙂 ), które budzi to zagadnienie i moje stanowisko chciałam jeszcze raz wyjaśnić, skąd to moje zdanie się bierze.
Dalej nieprzekonanych zachęcić mogę jedynie do dyskusji z PIH. Oni też uważają, że podawanie gramatury jest obowiązkowe 🙂
Zamienniki produktów
Druga kwestia, którą chciałabym szczegółowo poruszyć w dzisiejszym wpisie dotyczy wykazu składników.
A dokładnie obowiązku używania w kuchni dokładnie tych produktów, które wskazane są w menu.
Jeżeli już mówimy o PIH.. W każdym raporcie z kontroli publikowanym przez PIH wykrywane są nieprawidłowości polegające na zidentyfikowaniu w zamawianych potrawach innych składników niż wymienione w menu.
Najczęściej oczywiście chodzi o oszczędność.
Tak więc w menu oferujemy pizzę z mozzarellą, a finalnie na talerzu ląduje zwykły żółty ser sprzedawany w bloku. Znane są przypadki sprzedawania plamiaka jako dorsza i nektaru jako soku.
Takie działanie jest niestety niezgodne z prawem. Wprowadza ono Gości restauracji w błąd. Może być podstawą złożenia reklamacji. A jeżeli zostanie wykryte przez PIH zapewne spotka się z reakcją w postaci kary pieniężnej.
Dlatego warto, aby wykaz składników rzeczywiście odzwierciedlał to, co kryje się w daniu 🙂
Drugim przewinieniem, które zdarza się popełniać restauratorom przy wypisywaniu składników potraw, ale też przy ich nazywaniu czy reklamowaniu, jest operowanie tradycyjnymi, chwytliwymi nazwami potraw. Takimi, które mają przyciągnąć Gości restauracji.
Sałatka grecka z fetą
Grillowany oscypek
Tradycyjny śląski krupniok
Pamiętaj, że niektóre produkty wpisane zostały przez Komisję Europejską do Rejestru Chronionych Nazw Pochodzenia i Chronionych Oznaczeń Geograficznych lub do Rejestru Gwarantowanych Tradycyjnych Specjalności. W rejestrze znajdują się 44 polskie produkty, m.in. oscypek, bryndza podhalańska, rogale świętomarcińskie, truskawka kaszubska czy śląski krupniok. Z całą listą możesz zapoznać się tu.
Dlatego też, jeżeli w menu wskazujemy, że danie zawiera ser feta bądź śląski krupniok, nie można użyć do jego przygotowania seru sałatkowego Favita bądź pierwszej lepszej kaszanki.
Co istotne, niezgodne z prawem są w tym wypadku wszelkie praktyki, które mogą wprowadzić w błąd naszych Gości co do prawdziwego pochodzenia produktu.
Nawet jeżeli w menu pojawia się tylko aluzja, luźne nawiązanie do produktu oryginalnego, przykładowo poprzez użycie sformułowania „w stylu”, „produkowane tak jak”, takie menu należy uznać za wprowadzające Gości w błąd.
Jakie mogą być konsekwencje używania nazw składników, których w rzeczywistości w daniach nie ma? Uznanie takiego działania za czyn nieuczciwej konkurencji bądź nieuczciwą praktykę rynkową. Więcej na ten temat znajdziesz w tym wpisie -> link.
Nieobowiązkowe składniki menu
Oprócz tych elementów obowiązkowych, które wymieniłam wyżej, jest jednak wiele składników dodatkowych. Co prawda nie muszą znaleźć się w menu obowiązkowo, ale z jakiegoś względu dobrze byłoby gdyby się w nim jednak znalazły.
Mogą to być przykładowo:
- informacja o pobieraniu opłaty za serwis kelnerski,
- prośba o przekazanie informacji o rozdzieleniu rachunku przed złożeniem zamówienia,
- wymagania dotyczące stroju Gości restauracji (o tym problemie pisałam -> tu),
- informacja o tym, że menu nie stanowi oferty handlowej.
Ponieważ dzisiejszy wpis i tak będzie bardzo długi obiecuję, że o tym o co chodzi z tą ofertą w kontekście Twojego menu, napiszę w osobnym wpisie. Bo to dla Ciebie na pewno przydatna wiedza.
Menu to nie regulamin restauracji
Jednocześnie musisz pamiętać, że menu to nie to samo co regulamin restauracji. Czy menu jest odpowiednim miejscem, aby zamieszczać w nim informacje odnośnie zasad rezerwacji stolików, składania reklamacji czy możliwości przyprowadzania do restauracji zwierząt? Raczej nie 😉
Choć oczywiście nie ma w tym zakresie żadnych zakazów.
Wydaje się jednak, że równie ważne jest posiadanie w restauracji obu tych dokumentów.
Menu po to, aby dokładnie opisać co można w naszej restauracji zjeść. Regulamin zaś po to, aby dokładnie opisać jakie są zasady świadczenia usług w Twoje restauracji i przebywania na jej terenie.
Jakie elementy powinien zatem zawierać regulamin?
A chociażby zasady:
- sprzedaży alkoholu,
- palenia tytoniu,
- dokonywania rezerwacji,
- zwrotu rzeczy pozostawionych w restauracji,
- odpowiedzialności restauracji – ale zgodne z przepisami
- dotyczące reklamacji,
- dotyczące ubioru Gości restauracji – choć akurat ta informacja, zwłaszcza w przypadku restauracji nadmorskich, często znajduje się również w menu restauracji.
Więcej o regulaminie restauracji pisałam we wpisie, do którego tutaj zostawiam -> link. Pisałam tam zwłaszcza o tym, jakich postanowień lepiej w regulaminie nie zawierać. Głównie dlatego, że są one niezgodne z prawem.
A jeżeli chciałbyś się wyposażyć we wzór takiego regulaminu, to znajdzie go w moim sklepie online, pod tym -> linkiem.
Strona internetowa i profile w mediach społecznościowych
Przy okazji, odpowiadając na często pojawiające się w tym zakresie pytania. Nie, nie ma obowiązku, aby menu umieszczone zostało na Twojej stronie internetowej bądź na profilach w mediach społecznościowych. Jest taka możliwość, jednak taki obowiązek nie wynika z przepisów prawa.
Na profilu w mediach społecznościowych i stronie internetowej na pewno powinieneś jednak umieścić:
- klauzulę RODO – jeżeli poprzez ten profil bądź stronę www pozyskujesz jakiekolwiek dane osobowe Gości, np. poprzez system rezerwacji. Zestaw klauzul RODO dla Gości restauracji możesz kupić -> tu.
- regulamin konkursu – jeżeli oczywiście organizujesz konkurs. O konkursach szczegółowo pisałam -> tu.
Jeżeli masz regulamin restauracji, dobrze byłoby umieścić go także na stronie internetowej i profilach w mediach społecznościowych. Choć nie jest to obowiązkowe .
***
Mam nadzieję, że tym zbiorczym wpisem, którym przypominałam tak naprawdę wiele wpisów, które już znajdują się na blogu pomogę Ci usystematyzować Twoją wiedzę na temat menu restauracji, regulaminu restauracji oraz innych dokumentów, których posiadanie w restauracji jest obowiązkowe bądź pożądane.
Przy okazji – czy wiesz ile merytorycznych wpisów znajduje się aktualnie na blogu? 🙂
